Afgelopen zaterdag hadden Laurent en ik het genoegen om op pad te gaan met de cursisten van de langlopende vogelcursus van Oud-Turnhout. We hebben ze ondergedompeld in de wondere wereld van de watervogels en andere vliegende vrienden langs onze Grensmaas.
We zijn vertrokken in Bosscherveld, een prachtig natuurgebied net voor Maastricht. Na een korte kennismaking, waarbij al een slechtvalk ons passeerde en waar in de verte al enkele grote zaagbekken een duikshow opvoerden, vertrokken we voor een wandeling over de dijk. Het toffe aan dit gebied is dat je zo de vogels van boven rustig, zonder ze te verstoren kan bekijken.
Sommige hadden al een wensenlijstje bij, zoals de ijsvogel in vol ornaat zien. Alsof hij het wist, riep hij overal rondom ons en schoot hij als een schicht voorbij. Eén iemand had het genoegen om hem toch even in rust te zien.
We hadden gelukkig meer tijd om het witgatje en de oeverloper mooi met mekaar te vergelijken. Ook konden we de vele eenden, waaronder pijlstaarten, wintertalingen, slobeenden en vele andere, rustig gadeslaan en de kenmerken in ons opnemen. Een geelgorsmannetje kwam even laten zien waar hij zijn naam aan te danken had.
Dan reden we in kolonne naar Smeermaas om nog hogere oorden op te zoeken. Van hieruit konden we goed de brilduikers zien, met een eerste winter mannetje, en enkele grote zaagbekken. Ook hebben we deze enthousiaste groep ondergedompeld in de wondere wereld van de meeuwen. Zo determineerden we een geelpootmeeuw, stormmeeuw, zilvermeeuw en Pontische meeuw naast de vele kokmeeuwen.
‘s Middags werden we, op zijn Limburgs, dus heel warm en gezellig, ontvangen in het Uchterhoes te Stokkem. Dit zijn niet mijn woorden maar de woorden van onze gasten in “de Limburg”. De vriendelijke gastvrouw Jennifer bediende ons met heerlijke soep. Maar waar bleef die Limburgse vlaai dan toch!
Daar zijn we in de namiddagwandeling achter gekomen. De vele vlaaien van de plaatselijke begrazingsploeg waren misschien niet de vlaaien die de cursisten hadden verwacht maar ze waren wel in overvloed te vinden. We verkenden immers het prachtige natuurgebied Negenoord-Kerkeweerd. In dit mooie gebied hadden we al vroeg op het jaar enorm veel eenden en ganzen. Zo leerden we het verschil kennen tussen de kolganzen en de grauwe ganzen, zagen we meerdere smienten en was er ook een grote groep casarca’s. De ijsvogels schoten dan weer in de verte aan ons voorbij, weer een schicht.
En dat nonnetje dan? Ze was er, een jongedame van het verre noorden zat hier tussen de vele brilduikers en ontdekt door het scherpe oog van een ervaren vogelkijkster in dit toch sterk door vrouwen vertegenwoordigd gezelschap!
Paters hebben we niet bij de vogels maar een ingetreden pater hadden we wel bij. Het gerstenat van de paters kon hij ‘s middags toch alleszins niet aan zich voorbij laten gaan!
We hebben een hele lijst vogels gezien en toch 12 nieuwe soorten kunnen toevoegen aan het lijstje van deze fijne groep mensen. Hopelijk komen we ze nog eens tegen, verrekijker in de hand, glimlachend bij het zien van de wonderen van de natuur!
Bedankt dat we jullie op pad mochten nemen!!
Laurent en Bart
